Het lijkt heel makkelijk om te zeggen, maar veel van onze verzamelwoede is terug te leiden naar producenten en onze huidige economie. Betekent dit dan dat we hier zelf niets aan kunnen doen en het maar gewoon moeten laten gebeuren? Absoluut niet!
Van fast-fashion tot Chinese webwinkels
Het wordt ons bijna met de paplepel ingegoten. Het “kost toch bijna niets”. Marketeers spelen in op de lage kosten en het genot wat mensen ervaren als ze iets nieuws kopen. Maar als iets een keer gedragen is, is het “nieuwe” eraf en voor je het weet sta je weer met iets nieuws in je handen….
De impact hiervan voor de wereld is al vaak aangegeven. Bergen met kleding in Afrika en erbarmelijke omstandigheden bij de productie in Azie. Maar de impact op onszelf wordt vaak vergeten. Want wat als je het zonde vindt om dingen weg te gooien, maar wel elke keer in de verleiding wordt gebracht om weer iets erbij te kopen?
Zelfreflectie
Door al die relatief lage prijzen worden steeds meer mensen geconfronteerd met de hoeveelheid spullen. Je huis is veel te klein voor al die spullen die je weet te vergaren. Het is vaak lastig hier afstand van te doen. Misschien heb je het later nog nodig. Het heeft vaak een emotionele lading. Iemand heeft het als kado gegeven en je wilt diegene niet kwetsen. Misschien ga je het nog dragen, of iets leuks van maken. Ja, weggooien kan altijd nog…..
Totdat je bedenkt dat al die ruimte die je spullen innemen ook wat waard zijn. En de tijd die het kost om de spullen en de ruimte waar ze in staan te onderhouden en schoon te houden. De extra tijd die het kost om te vinden wat je zoekt omdat je tussen de bomen het bos niet meer kunt zien. Die tafel waar je eigenlijk graag aan zou willen eten of werken wat nu niet meer lukt.
En dan merk je dat het eigenlijk veel meer spullen zijn dan je dacht. Je schrikt. Hier kom ik nooit meer doorheen. Die berg waar je tegenop hikt wordt alleen maar groter. Je gaat je schamen voor de “troep” en staat voor een onmogelijk dillema. Alles weggooien gaat echt niet maar zo doorgaan is ook geen optie.
Grenzen stellen
Wat vaak kan helpen is voor jezelf duidelijke grenzen te stellen bij het kopen. Plak een NEE NEE sticker op de brievenbus en meld je af voor alle andere (digitale) reclame. Als je iets nodig hebt komt het vanzelf op je pad. Bedenk bij alles wat je in huis kunt halen hoe hard je het ECHT nodig hebt en wat je er binnen een week mee gaat doen. Niets? Dan zou het slim zijn om het niet mee te nemen. Zelfs als het gratis is!
Ontspullen
Dit lost natuurlijk niet de hoeveelheid spullen in huis direct op. Hiervoor kun je zelf aan de slag, bijvoorbeeld met de Marie-Kondo methode. Betrek hier mensen in die je vertrouwt. Het kan lastig zijn om hulp te vragen of toe te geven dat het uit de hand is gelopen. En ondanks dat er dan fysiek nog niets is verandert is dit wel de grootste stap die je (mentaal) zult moeten zetten.
Kom je er nog niet zelf uit? Dan is het slim om externe hulp in te schakelen. Hier zouden wij je mee kunnen helpen. Met zowel eigen ervaring als ervaring in het helpen van anderen werken we graag samen met jou aan meer ruimte in je huis en in je hoofd. Want ook jij bent dat waard!
