En hoe oprecht contact voor veel mensen steeds “vreemder” is geworden.
Een veranderende samenleving
Tegenwoordig lijkt contact steeds oppervlakkiger. Vol gewoontes en rituelen die niet meer vanuit je hart komen maar vanuit dat het zo “hoort”. Drie kusjes op de wang bij de verjaardag. Iedereen netjes de hand schudden. Honderden of duizenden vrienden hebben op social media die je eigenlijk niet echt meer kent. En als iemand vraagt hoe het met je gaat? Goed hoor! En met jou? Dat is niet verbinden. Dat is de schijn ophouden.
De samenleving zelf verandert ook. Vroeger hadden kleine dorpjes of wijken een eigen community. De voordeur of achterdeur was altijd los. Het was gebruikelijk om elkaar regelmatig op te zoeken. De meeste mensen woonden in een eensgezinswoning met de hele familie. Ook dat is veranderd. Steeds meer mensen wonen alleen. En als je al samenwoont dan is de kans dat je je collega’s vaker ziet groter dan je eigen huisgenoten. Nog ongeacht de samenstelling van jouw huishouden.
Onvervulde behoeftes
Door al deze veranderingen hebben veel mensen onvervulde behoeftes. Behoefte aan echt, oprecht contact. Behoefte aan affectie. Huidhonger. Behoefte aan aanraking met oprechte intentie, zonder dat er gelijk “meer” verwacht wordt of naar een doel gewerkt wordt.
